Her şey sen

 

-Hayır dedim hayır olmamalı bu olmamalı.

Bu dediklerin çok gürültülü. Buna dayanamıyorum.

Ayrılığı bileklerim de hissediyorum diyorum. Sanki bileklerimdeki kan kesiliyor. Saçmalama diyor. En iyisini bulacaksın...
-Evet bilirim hep en iyilerini buluruz zaten değil mi? Ağzıma sıçarsın ve en iyisi dersin. Hayır en iyisi yok.  En iyi olsaydı ayrılıklar olmazdı.
-Seni anlamıyorum.
+Beni anlamanı istemiyorum.
-Hoşçakal.
+Gitme.

Depresanlar, uyku hapları uykusuz geceler göz yaşları.

Uyanıyorum. İnsanlar yüzüme bakıyor. ”Her şey düzelecek diyor” etrafımdakiler.

Onlara bağırmak istiyorum.

Düzelmiyor, düzelmemeli!

Yapamıyorum..

İnsanlar her şey normalmiş gibi geziyorlar etrafta. Yüzlerine bakamıyorum. Bakarsam eğer onu görücem biliyorum. Hepsi onun gibi gülüyor. Onun gibi kokuyorlar. Onun gibi her şey. 

Sanki içimde bir şey var ve bütün her şeyi yıkıp geçiyor.
”En iyisi yok” diye tekrarlıyorum içimden. ” En iyisi hiç bir zaman olmadı ”.

"İyi misin?" diye soruyor tanımadığım bir adam. Yüzü onun gibi. 

Değilim.

Ben seviyor gibi gözükmek istemiyorum sadece sevmek istiyorum.