hayat garip. bazen bir insan oluyor seviyorsun sonra gidiyor.
acı çeken taraf her zaman sen oluyorsun. asla o olmuyor.
neden her zaman daha çok seven üzülüyor.
oysa ki sevmek duyguların en temizi en safı değil miydi?
ah pardon zaten her zaman daha çok seven üzülür. iyi insanlar hep üzülür iyi insanlar mutlu olamaz.
-kötü bir insan ol o zaman..
aslında insanlar sadece fazla önyargılı iyi veya kötü olarak ayıramayız.
en azından onları tanımadan.
insanları tanıdıkça onları seveceğin bi yanları olduklarını göreceksin. işte aşk bundan ibaret sadece birini,
yaptığı tüm hareketlerini, mimiklerini, iyi veya kötü taraflarını seversin. ilk başta o en çok sevdiğin kişiyken daha sonra
en nefret ettiğin olur. Uyuşturucu gibi bazen. beynin o kadar ilkelleşir ki aşık olduğunda sen bunu fark edemezsin
uyuşturu gibi aşk ilk başlarda sana mutluluk verir ama etkisi geçtiğinde onsuz yaşayamayacağını anlarsın.
bağlılık bu aslında. ihtiyaç meselesi yalnız kalamama duygusu.
eğer birini gerçekten sevdiysen unutamazsın.
unutmakla aklından, hayatından çıkarmak farklıdır çünkü.
eğer birini gerçekten sevdiysen unutamazsın.
her gün içini parçalar en ufak bir şeyden bile aklına gelebilir.
eğer birini gerçekten sevdiysen unutamazsın
hayatın boyunca nereye gidersen git onu da yanında götürürsün.