Beklediği adamın gelmeyeceğini biliyordu kadın, ama yine de bekliyordu.
Belki daha iyileri gelecekti, belki daha alkolikleri, daha ilgilileri, daha çok uyuyanları, daha çok sigara içenleri, daha çok sevenleri, daha çok para harcayanları gelecekti.
Ama o adam gelmeyecekti.
Kapının kapanma sesinden belliydi adamın tekrar o kapıya gelmeyeceği,
bunu yalnız suratına çok kapı kapanmış kadınlar bilebilirdi,
yani adam bile bilmezdi.
Kadın perdeyi açık bırakmayı, ışıkları tüm gece yanık tutmayı,
evdeyim diyebilmek için elinden gelen her şeyi yapmayı düşündü.
- Gittiğin evdeyim, salondaki koltukta oturuyor, duvara boş boş bakıyorum.
Sonra kendisi de evi terk etmeyi düşündü ama bu zor olurdu.
yani, toplanmak, gitmek, her şey, her şey çok zordu tek başınayken.
Her insan böyle düşünür,
eğer yanında kimse yoksa uyumak, uyanmak, yemek yemek, ışıkları yakmak, perdeleri açmak bile çok zordur.
O da vazgeçti, hep yaptığı gibi.
Beklemeyi sevdiğini söyledi kendine, o bekleyecekti, kadın beklemeliydi ki,
adam geldiğinde kapıyı açacak biri olsun evde.
Ama adam gelmeyecekti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder